streepjes - stripes

Omdat ik alle Cookie sokken uit het boek gebreid heb kwam ik in aanmerking voor een prijs. En zie wat in de bus viel - 2 strengen handgesponnen wol. Breien met handgesponnen is voor mij een echte tractatie. Na mijn ervaring met de angora en de allergie van de Ijzeren Man heb ik nog eens beseft dat spinnen en losvliegende vezels hier in huis echt geen goed idee zouden zijn... maar ermee breien kan wel nog.

Because I have knit all Cookie socks from the book I have won 2 hanks of handspun yarn. Knitting with handspun is a real treat for me. After the bad reaction to the angora yarn by my Iron Man I realised one again that spinning would not be a good hobby in this household... but knitting with handspun is still possible (just no angora).

 Met de rechtse streng en een rest Malabrigo breide ik deze armwarmers. Ze zijn voor een collega die weggaat, en onlangs kwam ze op 't werk met een poncho aan, maar wel koude armen.
Ze is een kleurrijke figuur, opvallende armwarmers passen echt wel bij haar. En het is zeker iemand die handgesponnen-handgebreid waardeert...

With the hank on the right I have knit these armwarmers for a collegue who is leaving us. She is a colorfull person, so funky handspun-handknit mitts are the perfect gift for her.

 En ik had nog garen over, dus heb ik nog een gestreepte baret erbij gebreid.

And I had some yarn leftover, enough to do a matching beret.

Voor mij valt de baret wat groot uit, maar zij heeft een dikke bos krullen, dus dat komt wel goed...

The beret is a bit too big for me, but she has a big head with curly hair, so it will be perfect for her...

Encircled

Het is hier heel stil geweest op de blog, maar dat is omdat ik veel gebreid heb. En weinig foto's genomen, in de week is het al donker als ik thuis kom, en in het weekend was mijn vaste fotograaf afwezig... Maar nu in de kerstvakantie kan ik de schade inhalen, verwacht dus maar een paar blogberichten kort na elkaar.
It has been quiet here on my blog, mainly because I was too busy knitting. I also had no time to take pictures, when I come home in the evening it's already dark, and in the weekends my photographer was not available. But I can catch-up now, home for the holidays, so you can expect several blogposts in a row...

 

In november startte ik een muts, er was het jaarlijkse mystery samenbreiproject van Woolly Wormhead.

In November I started the anual mystery hat knitalong by Woolly Wormhead.

Ik koos een superzacht bolletje handgeverfd wol/angora uit mijn voorraadkast.Mijn eerste proeflapje op 3.5mm naalden valt te groot uit. 3mm is waarschijnlijk te strak. Waar, oh waar, heb ik mijn 3.25mm naalden gelegd? Ik vind nooit de juiste naalden als ik ze nodig heb...

Swatched with this delicious wool/angora blend, but I am afraid it will be too large on 3.5mm needles.
3mm is probably too tight. Where did I put my 3.25mm needles?

Halfweg de hoofdband: groot probleem - de ijzerenman begint te niezen, lopende ogen, ademhalingsprobleem - telkens als ik mijn muts bovenhaal. Hij heeft een zware allergische reactie op de angorawol! Dit project MOET het huis verlaten. Dus alles in een zakje gefrommeld en mee naar 't werk, om tijdens de lunchpauze aan te werken....
Mid through the project I doubt I will ever finish.  DH started sneezing, running eyes, breathing problems… severe allergic reaction to my yarn! I have put everything in my project bag, and took it with me to the office. Maybe I can work a bit on it in my lunch break…

Als je maar alleen over de middag aan een muts kan breien, dan duurt het haast 2 maanden voor die af is...
I did finish eventually. But I must say, if you can only work on a hat during lunch breaks, it takes almost 2 months to finish. 

 

Je start met een zijwaarts gebreide hoofdband, iets wat ik eerder saai vond om te doen... maar het resultaat is wel een dubbelgebreide band, dus extra warm rond de oren. Dan kwam een leuk stukje, een gehaakte afzet, waarbij je de punt van de hoofdband sluit. Bij Woolly Wormhead zitten er altijd verrassende technieken in haar ontwerpen, en die staan ook goed uitgelegd in het patroon, en zijn ook te downloaden van haar website.

The hat starts with a sideways knit brim, closed with a crochet cast-off. I love to try out new techniques in small projects, and Woolly Wormhead has a full page of special techniques that you can download from her website.

Af! Ik moet nog eens een echt mooie knoop kopen voor opzij, en de knoop moet eigenlijk net op het puntje zitten, dus die moet ik opnieuw aannaaien.Omdat ik maar 50g wol had deed ik de op één na kleinste maat. Voor mezelf is de muts misschien net te krap. En maar goed ook, terug in huis brengen zit er niet in. Dit wordt  een muts voor in de cadeautjes-stapel. Ik weet nog niet voor wie, maar het komt wel eens te pas.

Finished. It’s a nice stylish hat. I still need to buy a really nice button, and position that one better, sew it on nearer  to the point of the brim. I was afraid to run out of yarn, so I made this rather small. It still fits me (just), but would be better for somebody with a smaller head? So I guess this is something for the gift pile!

Eisen

In augustus kocht ik voor mijn verjaardag 3 strengen van het nieuwe Wollmeise garen, DK. Dat staat voor 'double knitting', dus iets zwaarder dan het sokkengaren dat ze tot nu toe hadden. Perfect voor een trui!
In August I bought 3 skeins of the new Wollmeise DK yarn, perfect for a sweater!

Ik heb een gratis patroon van Knitty geselecteerd. Het patroon heet Eisen, en is een vestje dat van boven af gebreid wordt. Het start met een grote kraag met kabeltjes.
I selected a free online pattern from Knitty. It's called Eisen, and is a topdown cardigan.  This is the start, a cabled collar.

De kraag verbruikt veel garen, dus ik begin te twijfelen of 3 strengen genoeg zal zijn. Een streng is 200 gram, normaal gezien kan ik met 600 gram wel een vestje breien, maar ik ben nog niet halfweg en er is al één volledige streng verbruikt.
The collar takes a lot of yarn, I hope 3 skeins is enough! Each hank is 200 grams. Usually I manage to knit a cardigan with 600 grams, but then it is with sockyarn or lightweight shetland yarn. I am not even halfway and I have already used up one hank.

Zoals gevreesd waren 3 strengen niet genoeg. Ik moest nog een 4de kopen, en daar heb ik ongeveer 60 gram van gebruikt. Zoals je ziet is het vestje een A-lijn model, dat betekent dat je in de (imaginaire) zijnaad meerdert zodat het vest uitwaaiert.

Well, 3 skeins was not enough. I had to buy a 4th, and used about 60g of the last skein. As you can see the pattern is for an A-line cardigan, I had to do increases to get the swingy shape, thus needed more yarn...

Ik ben niet helemaal overtuigd van het patroon. Het vest heeft geen sluiting, en geen schoudernaad. Zoals je kan zien op de foto's glijdt het dus zo'n beetje alle kanten op.

I am not so sure about the wearablity of this jacket. The cardigan does not have a closure. It also does not have shoulder seams, so it tends to slide of the shoulder.

Na een paar keer dragen besluit ik dat de mouwen een beetje te kort zijn. Maar dat is snel opgelost, ik heb er nog een stukje extra aangebreid, ik heb toch wol genoeg nu.
After a few wearings I am convinced that the sleeves are too short. No problem, I have enough yarn to knit some extra lenght onto them.

Na een eerste wasbeurt 'lebbert' het vest meer dan ik leuk vind. De vorm is nu helemaal weg, nu hangt het echt helemaal uit. Ik heb het vest na het wassen kort in de droogkast gestopt om terug wat vorm te krijgen, maar ik wil niet overdrijven, want dat zou tot rampen kunnen leiden. Ik gebruik nu een speld om het vest toe te houden. Maar om echt goed te zijn denk ik dat ik aan de binnenkant nog een knoop met lus ga aannaaien. En ik kreeg ook nog de raad om aan de hals een bandje te haken, om zo een schoudernaad te realiseren. 't Is dus nog even zoeken om een goed eindresultaat te bekomen....
I have worn it a lot the first week after completion, without washing it first. It was perfect. Now I have washed it, and it grew a lot… It’s rather shapeless, and does not look right. Putting in in the dryer has helped a bit, but not so perfect any more. The front of the cardigan still hangs funny, probably because the cabled fronts are heavier then the back, and tend to sag...

closing with a pin does not work either. My plan now is to sew a button on the inside AND the outside, to really overlap the fronts and hang properly. I plan to crochet a loop to work as a buttonhole. I'll have to go buttonshopping too...and I also got the advice to do some crochet along the neckline, to stabilize it. It was a fun knit, but I am soso about the FO. 

Grand Place - Grote Markt

Bij de Ravelry meeting in Brussel raakte ik aan de klap met  Mercedes. Ze woont in Leuven, en ontwerpt ook zelf, vooral patronen voor accessoires. En op zoek naar een vlug kadootje vond ik deze kol wel heel geschikt. Het patroon heet 'Grand Place', en is geïnspireerd door gebouwen en de kasseien op de grote markt van Brussel.
At the Ravelry meeting in October I chatted with Mercedes, who lives in Leuven, and designs knitting accessories.  One of her designs is this 'Grand Place' cowl, inspired by the buildings an cobblestones at the grand place in Brussels.

De kol heeft ook een grote kap, je kan het helemaal over je hoofd trekken, maar door met verkorte rijen te breien heeft het toch een goede vorm, 't is niet zomaar een vormeloze lap.
The cowl has a big hood, shaped with short rows.

 En dit is mijn versie. Ziet er heel anders uit he? Nochthans gebruikte ik hetzelfde garen als in het patroon, Lang Carpe Diem, een merino-alpaca mengeling. Zoals je ziet in een heel andere kleur. Ik brei niet graag met dikke naalden (8mm), maar 't voordeel is dat het goed vooruit gaat, op 2 avonden heb je dit af. 't Was een leuk patroon om te breien, goed uitgelegd, met interessante tips en trucjes. Het garen valt soepel en de kol is warm zonder zwaar te zijn.
I needed a quick gift for my sister, and this was perfect. Usually I don’t like knitting on big needles (8mm) but with this merino/alpaca blend it really needs to be knit on big needles to showcase the drape of the yarn.

  

Ik vind dat deze kleur me niet echt staat, maar 't is dus een kadoo voor een meisje met donker haar en bruine ogen (mijn zus is in alle opzichten compleet mijn tegenpool....)

Oh, and I don’t think this color suits me, but it’s a gift for a darkhaired browneyed girl (my sister is in everyway completely different from me…)

En Mercedes heeft nog een ander ontwerp voor een kol, dit keer  geïnspireerd door de Grote Markt in Leuven. Ik denk dat er nog een kadootje in de maak is...
And Mercedes has another cowl design, this time inspired by the Grote Markt in my home town...

de laatste horde - the final hurdle

Ik heb mijn laatste paar sokken uit het Knit.Sock.Love boek gebreid. German Stocking is het ontwerp, een paar kniekousen om in schoonheid te eindigen.
I have knit the last pair of Cookie socks. This is German Stocking, kneehighs to finish on a high note.

Ze zijn gebreid met een Canadees garen, Barking Dog Achilles, in de kleur Chianti. Eigenlijk waren ze niet zo moeilijk, het grote medaillon opzij met de kabels vraagt wat concentratie; maar er is ook heel wat gewoon tricotsteek. Ik heb ze aan de kuit 2 maten kleiner gebreid dan mijn eigen maat, om 'negative ease' in te bouwen, zodat ze niet afzakken. Afwachten tot het echt winter wordt...
I have knit these in Barking Dog Achilles, color Chianti. Now I hope they hold up. I did 2 sizes smaller then I would do based on my measurements, to build in lots of extra negative ease.

En dat was het. Ik heb het hele boek gebreid, 19 paar sokken, meestal met ingewikkelde patronen! Ik ben er best trots op. Dit boek en de knitalong hebben me aangespoord om door te zetten met moeilijke projecten. Als ik niet de aanmoediging, tips en tricks van de knitalong groep had gehad, dan waren verschillende sokken al in de 'misschien ooit eens'- hoek achter mijn zetel verdwenen. Maar nu dus niet, ik heb het  'executive baker'-label van Cookie sokken gekregen.


Finished the whole book - 19 pairs of mostly chart-intensive socks. This book and  the KAL really encouraged me to stretch my skills .If I were not trying to do this as part of a KAL I would have set some projects aside for a 'timeout'.  That is why I am enjoying to do some projects as KALs, the motivation and encouragement to finish things. And now I can call myself an 'exucitve baker' (of Cookie socks)...

10.000

Wie een beetje thuis is in creatieve naaiblogs heeft dit ongetwijfeld al gezien (of gekocht?), maar voor de rest toch even een warme aanbeveling. Mijn creatieve collega's Sanne en Riet hebben een feel-good naaiboek geschreven.
En met succes, want ondertussen is de eerste druk uitverkocht. 10.000 exemplaren zijn de deur uit.
Maare... deze week is het boekenbeurs, mijn favoriet herfstuitstapje, veel verse stapels boeken liggen klaar. Je kan daar  Sanne en Riet gaan bekijken en beluisteren. Net te laat voor de gratis trekking van de VIP-kaarten op hun blog, maar kom, zoveel is dat toch niet, 8€ inkom?

Zelf  heb ik wel een beetje een jeugdtrauma in verband met naaien. Lang lang geleden (toen ik 12 was) begon ik aan de Grieks-Latijnse. Toen waren er in de meisjesschool in mijn geboortestad niet genoeg leerlingen voor die richting, en mochten wij met 5 meisjes naar de jongensschool. 'Handwerk' bleef wel een vak voor de meisjes de eerste 2 jaar, de jongens mochten met de prefect in de moestuin werken of kregen vrije studie.Wij, de meisjes, moesten leren stikken met een machine, op een blad papier. Cirkels stikken, stoppen voor een onderbroken lijn... hoeveel papier ik toen gescheurd heb, niet te tellen. Ik denk niet dat ik als 12jarige vloekte op een katholiek college, maar 't kwam toch in de buurt. Uiteindelijk deed ik dan maar 'met de hand', draaide manueel aan het wiel, om toch zeker geen scheuren in het papier te maken. Naaien was dus toen niet echt een aha-erlebnis voor mij. Maar  ik moet zeggen dat mijn vingers nu jeuken om een naaiproject te beginnen. Moet ik alleen nog een naaimachine ergens lenen....en bij mijn wekelijkse hobbyclub zijn er genoeg madammen die kunnen helpen.
Dat jeugdtrauma zal nu wel ongeveer verwerkt zijn....

een vrij vestje - hoodie blues

Al lang vraagt de dochter om een trui, en meer specifiek een ‘hoodie’, een trui met kap, stijl ‘sweater’. Ik heb 3 mogelijke garens in de voorraad. 
Selecting yarns to knit a hoodie for DD. I pulled 3 possiblities from stash.

Eerst een proeflapje breien en dan kan de dochter zien welke wol ze het mooiste vind en een patroon kiezen.
First step is swatching, and see what she likes. And then select the final pattern.

De dochter houdt van donkere kleuren en simpele kleding, dus ik heb zo’n vermoeden wat ze gaat kiezen. Maar ik wacht toch even af tot ze thuis komt na de examens, ’t is tenslotte haar hoodie…Juist geraden, ze kiest voor de donkerblauwe wol. 
Waiting for DD to come back home after her exams and let me know what she likes best. I think I know already, but better ask her. It’s her hoodie after all.

Het patroon dat er best bij past qua stekenproef is de basic chic hoodie, en ze wil het echt basic, dus geen ajour (of kabels, wat ik even voorgesteld heb).
I guessed right she prefers the darkblue yarn! With this gauge I can do basic chic hoodie,and DD prefers it plain (no lace).

Aangename verrassing: ik kan de kleinste maat uit het patroon breien, en die past perfect op de rug (heel belangrijk voor een trui!). Ik brei dit vest van boven naar beneden, dus kan de dochter het ondertussen uitproberen om te zien of het past. Als de dochter thuis is tenminste, want in de week zit ze op kot. Dus ’t is altijd wachten tot in het weekend om te zien of ik goed bezig ben.
To my surprise I can knit the smallest size in the pattern. It fits perfectly in the back. As this is a topdown pattern,  DD can try it on inbetween. When she is at home that is, because during the week she is away, studying and living in another city. 

‘t Is verbazend hoeveel je kan breien als je geen ingewikkeld patroon moet volgen, en gewoon rechtdoor breit. De trui vliegt van de naalden. Maar ja, zo eenvoudig kon het niet zijn. Bij een tussentijdse check is ’t wel duidelijk, de armen zijn te smal. En de trend is wel nauwaansluitend (alhoewel, ’t schijnt weer te veranderen…); maar je moet toch nog comfortabel kunnen bewegen in een trui. Dat betekent dus beide mouwen herbreien, extra steken opnemen aan de onderarm en de minderingen herberekenen.
The sleeves came out too small, so I had to frog two sleeves and reknit them. I added extra stitches at the underarm, and recalculated the sleeve decreases. I hope DD can try it on when she comes home, I am feeling confident that it will be OK and have reknit both sleeves already….

Ook heel belangrijk bij een vest: de juiste knopen vinden. Gelukkig is er Hexagoon in Leuven, daar helpen ze jou tot je exact gevonden hebt wat je zoekt, al duurt het een half uur om uiteindelijk voor 5€ knopen te kopen. De dochter wou zwarte houten knopen, en deze zijn een beetje verweerd. Perfect voor een hoodie.
Button shopping. DD wants black wood, and that’s what I have found. I go to this small craft shop in my home town, and the lady in the shop helps you pick exactly the right buttons; even if it takes a half hour for a 5€ purchase. The buttons look used, worn down, but that’s exactly what works on a urban chic hoodie…

 

Ik ben er heel blij mee, en de dochter ook, hoop ik. Het is een simpele trui geworden. De kleur is moeilijk te vatten op een foto. ‘t Is haast zwart, met een beetje donkerblauw. Dit is nu  zo’n dilemma voor handbreien vind ik: eigenlijk  wil ik ingewikkelde patronen breien, maar die wil ik (of in dit geval de dochter) niet altijd dragen wegens te druk. Simpel is mooi in kleding. 

Finished! I am very happy with the outcome, and so is DD. A good fitting, very wearable sweater. The boring black sweater I have named it during the proces.  It’s a conundrum for handknitters: we want to knit complicated patterns, but it’s the simpler garments that are the most wearable.

En wees gerust, ik heb nog een lange rij van ingewikkelde sokken die ik wil breien!

And rest assured I still have a long list of complicated socks to knit in the future…